Η τάξη μας!

Στο πλούσιο συγγραφικό έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη δεν συναντούμε μόνο διηγήματα , μυθιστορήματα και μεταφράσεις αλλά και ορισμένα (λίγα είναι η αλήθεια) ποιήματα .

Παρακάτω θα ακούσετε μελοποιημένο το ποίημα του Σκιαθίτη συγγραφέα <<Το σκοτεινό τρυγόνι>> -το οποίο και έγραψε αφιερώνοντάς το στη μητέρα του - ερμηνευμένο από την μελωδικη φωνή του Σωκράτη Μάλαμα .

Μουσική:Μανόλης Λιαπάκης, Κώστας Πανταζής και Νίκος Μαστοράκης





Επειδή , όμως , δεν μελοποιήθηκε ολόκληρο το ποίημα , εσείς μπορείτε να το διαβάσετε εδώ έτσι όπως το έγραψε ο Α.Παπαδιαμάντης .


Στην Μητέρα του

"Μάνα μου, εγώ 'μαι τ' άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι
οπού το δέρνει ο άνεμος, βροχή που το πληγώνει.
Το δόλιο! όπου κι αν στραφεί κι απ' όπου κι αν περάσει,
δε βρίσκει πέτρα να σταθεί, κλωνάρι να πλαγιάσει.

Εγώ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ' αποδαρμένη
μέσα σε πέλαγο ανοιχτό, σε θάλασσ' αφρισμένη,
παλεύω με τα κύματα χωρίς πανί, τιμόνι
κι άλλη δεν έχω άγκουρα πλην την ευχή σου μόνη.

Στην αγκαλιά σου τη γλυκιά, μανούλα μου, ν' αράξω
μες στο βαθύ το πέλαγο αυτό πριχού βουλιάξω.

Μανούλα μου, ήθελα να πάω, να φύγω, να μισέψω
του ριζικού μου από μακρυά τη θύρα ν' αγναντέψω.
Στο θλιβερό βασίλειο της Μοίρας να πατήσω
κι εκεί να βρω τη μοίρα μου και να την ερωτήσω.

Να της ειπώ: είναι πολλά, σκληρά τα βασανά μου,
ωσάν το δίχτυ που σφαλνά θάλασσα, φύκια κι άμμο
είναι κι η τύχη μου σκληρή, σαν την ψυχή τη μαύρη
π' αρνήθηκε την Παναγιά κι οπόλεος δεν θαύρει.

Κι εκείνη μ΄αποκρίθηκε κι εκείνη απελογήθη:
"Ήτον ανήλιαστη, άτυχε, η μέρα που γεννήθης
άλλοι επήραν τον ανθό και συ τη ρίζα πήρες
όντας σε έπλασ' ο Θεός δεν είχε άλλες μοίρες".

(1874)